Toen ik tien jaar geleden voltijds zelfstandig ondernemer werd, zakte mijn inkomen een tijdlang tot onder de grens van een leefloon. Toch voelde ik me toen dubbel zo gelukkig als ervoor in loondienst.

Dubbel is natuurlijk relatief en niet te meten, maar ik vergeet nooit wat die overgang met me deed. En nog steeds blijft passie in combinatie met gezondheid en rust mijn grootste focus en drijfveer.

Ik lees regelmatig blogs, nieuwsbrieven en volg een aantal financiële denkers. Vaak Amerikaans en niet altijd even relevant, maar toch vind ik er geregeld nuttige inzichten in terug. Soms bevestigen ze wat ik zelf al jaren doe, soms geven ze me stof tot nadenken, en soms laten ze me vooral zien wat ik níet wil.

Enkele lessen en inzichten die me bijblijven of die ik zelf onderweg heb geleerd:

• Er zijn eigenlijk maar een paar echte niveaus: te weinig, genoeg, ruim voldoende en absurd veel. Het verschil tussen te weinig en genoeg is enorm. Het verschil tussen genoeg en absurd veel vaak negatief.
• Niemand ligt er jaren later wakker van dat je langer doorwerkte, behalve je naasten.
• Een buffer van ongeveer een jaar geen inkomen geeft rust en veerkracht.
• Mensen doen liever zaken met iemand die ze graag hebben. Sympathie is een serieuze troef.
• Respect volgt niet uit het bedrag dat je verdient, maar uit de weg ernaartoe.
• Zelfwaarde koppelen aan auto’s, villa’s of zwembaden voelt voor mij beklemmend en leeg.
• Elke investering vraagt niet alleen geld maar ook tijd. Goed om dat mee te wegen.
• Goedkoop is vaak duurkoop. Beter één keer investeren in kwaliteit.
• Zou ik dit ook kopen als niemand het ooit wist? Die vraag filtert veel ruis.
• Geen leningen om luxe te kopen. Als ik het niet twee keer in cash kan betalen, laat ik het.
• Cashflow is belangrijker dan papieren rijkdom.
• Investeren in mezelf – boeken, gezondheid, leren – is nooit weggegooid geld.
• Side hustles klinken aantrekkelijk maar zijn vaak afleiding. Focus werkt beter.
• Automatiseren van kleine betalingen scheelt kopzorgen en geeft ruimte.
• Soms zit de waarde net in de frictie, niet in het gladstrijken van elk ongemak.
• Genoeg is geen getal maar een leven dat klopt.

Dat laatste raakt de kern. Ik hoef niet alles uit te rekenen. Ik wil gewoon leven met rust, passie en dankbaarheid.

Onlangs kwam ik een citaat van de Ierse acteur Cillian Murphy tegen: “I love being at home. My life is very simple. I read a lot of books. I watch a lot of films. I listen to a lot of music. I tend the garden. I cook with my family. Yeah, I'm boring.” Duizenden likes en shares, maar voor mij vooral herkenning. Sinds 2015 (!) ben ik zelf ook veel meer die weg opgegaan.

Ouder worden brengt gebreken met zich mee, maar tegelijk ook helderheid. Ik ben nooit duidelijker geweest over mijn prioriteiten, nooit minder bezig geweest met wat anderen denken. Mijn eigen variant van die eenvoud is lezen, muziek maken en luisteren, tijd met mijn partner en dochter. En ja, dat klinkt misschien saai voor sommigen, maar voor mij voelt het als rijkdom.

Mijn officiële pensioenleeftijd zie ik niet als een eindpunt. Ik wil gewoon altijd doorgaan, allicht in een rustiger tempo. Geld is daarbij nooit het doel geweest. Het gaat om genoeg hebben om een leven te leiden dat klopt.